Ik schreef in 2017 al over de waarschijnlijk hoge kosten van het heroprichten van een ministerie en 3 (kleine tot zeer kleine) naamswijzigingen. De heroprichting van het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedsel-veiligheid, de toevoeging aan Economische zaken met “En Klimaat” en de verandering van het Ministerie van Infrastructuur en Milieu naar Infrastructuur en Waterstaat. Oktober 2018 vond de Auditdienst Rijk (ADR) uit dat het minimaal 32 miljoen had gekost maar omdat de er aan mee werkende bedrijven daarna nog altijd rekeningen stuurden wordt het eerder 40 of misschien wel 50 miljoen ! En heb ik daar inzake het heroprichten van een ministerie nog wel begrip voor; voor de minimale en ogenschijnlijk onbelangrijke andere wijzigingen heb ik dat niet. En dan vooral het verbouwen van de naam van het Ministerie van Veiligheid en Justitie naar Ministerie van Justitie en Veiligheid, het simpelweg omdraaien van 2 woorden, is belachelijk ! En ondanks dat de Volkskrant, die daar indertijd over schreef, denkt dat de ministeries deze wijzigingen “sober” hebben gedaan, blijft het in mijn ogen vooral geld-verspilling. Temeer omdat dit in 2010 ook al eens gebeurd is met het Ministerie van Economische Zaken, dat toen de toevoegingen Landbouw en Innovatie kreeg; omdat 2 jaar later weer geheel terug te draaien ! Oftewel: nieuwe bazen, nieuwe wetten, nieuwe en soms minimale naamsveranderingen en er zijn weer vele tientallen miljoenen aan belastinggeld verspild. Als ik minister van zo’n ministerie was geweest, met uitzondering van Landbouw, Natuur en Voedsel-veiligheid, dan had ik met de vuist op tafel geslagen en mijn veto er over uitgesproken. Daarna ging ‘het leven, zowel op het ministerie als bij de burgers, gewoon door. En DAT moet het uitgangspunt zijn …

Zo moet het beslist niet …

Dat het economisch niet handig is om de economie van een land grotendeels afhankelijk maken van export is uiteraard het beste te zien bij grondstof-exporterende landen. En dan is vooral olie een berucht voorbeeld omdat een hele rits landen in het verleden, vaak letterlijk, kapot gingen van een te grote afhankelijkheid van de olieprijs. Zodra die serieus naar beneden ging, en soms zelfs crashte, was ‘Leiden in last’ en ging menig land met die slechte begrotings-tactiek ‘op de fles’. Dit ondanks dat er een schat aan grondstoffen in de bodem zit maar ook een veel te grote afhankelijkheid van die olie; met enorme budgettaire gevolgen ! En dan zal bij menigeen door het hoofd schieten dat Venezuela dit onder Chávez en de huidige leider Maduro ook deed, en nu al jaren aan de bedelstaf zit met een van de grootste olie-voorraden ter wereld in de bodem ! Uiteraard is het meestal niet zo extreem maar dit soort voor beelden zijn zó in het oog springend en zó duidelijk herkenbaar, dat vrijwel iedereen direct begrijpt dat het fout is en ook waarom. Desondanks zijn er ook in dit tijdvak weer veel mensen die leiders kiezen die dit soort GIGANTISCHE BLUNDERS maken. Immers, op die manier komen veel van dat soort leiders in (min of meer) democratische landen aan de macht en pakken ze niet zelden de macht van de burgers af om een half (of zelfs geheel) totalitair regime te stichten. Van dat soort landen en hun vaak belabberde economische staat van dienst heb ik in het verleden al genoeg voorbeelden genoemd, dus dat ga ik nu niet opnieuw doen. Beetje stijgen Maar het moet duidelijk zijn dat de algehele welvaart niet gediend is met het TE afhankelijk maken van de economie van vooral exports. Ongeacht of dat grondstoffen, producten, diensten of iets anders is …

Maar de NL-wijze (ik heb er voor gewaarschuwd) wreekt zich ook steeds meer …

Ook de NL-economie is mijns inziens (veel) te afhankelijk gemaakt van de export, en in belangrijke mate afgedwongen door de verplichte loonmatiging van het akkoord van Wassenaar en diens opvolgers. We “moesten met de Chinezen concurreren” en ondanks dat iedereen begrijpt dat dat niet mogelijk is en toegevoegde waarde ergens anders ligt, hebben de achtereen-volgende kabinetten dat WEL gedaan. Het gevolg is, dat elke keer als de mondiale economie klappen krijgt (zoals in de kredietcrisis en nu met de handelsoorlogen), onze groei opvallend sterk inzakt. Die van Duitsland, die NOG meer inzetten op de export maar dan vooral van luxe-goederen en machines, zo mogelijk nog meer en dat zal in de komende maanden en jaren bereiken. Want een ander probleem met een sterke export is dat je dit ook afhankelijk maken van een of slechts enkele landen en daarmee NOG een afhankelijkheid creëert. In dit geval zit de NL-economie voor een fors deel gekoppeld aan de Duitse economie, zowel voor grondstoffen als producten als diensten, en zal NL de komende tijd verder terug zakken of zelfs krimpen. We doen immers voor bijna 40% van al onze economische activiteiten zaken met onze oosterburen en die afhankelijkheid is veel te groot. Zeker nu het VK uit Europa gaat, een andere belangrijke handelspartner van ons land, en dat land inmiddels in recessie lijkt te zijn gezakt en de komende jaren met een zeer zwak vond waarschijnlijk veel concurrentie voor ons zal gaan betekenen. Ik zie de ontwikkeling van de NL-economie in de komende jaren dan ook niet zo positief in, tenzij Trump snel ophoudt met het stoken van onrust in vrijwel alle delen van de wereld en eindelijk eens gaan doen wat hij de kiezers beloofd heeft: voorspoed ! Tot die tijd maakt hij veel kapot en door een chronisch gebrek aan binnenlandse koopkracht / stijgend vrij besteedbaar inkomen (dat krijg je als alles wordt ingezet op export) kan de NL-consument dat effect nauwelijks of niet verminderen …