Zware kritiek had ik eerder dit jaar op Trump en zijn aanpak van het conflict met N-Korea; ik noemde de afspraken van zijn kant onrealistisch en onuitvoerbaar. Een van de belangrijke zaken aan hun afspraken deze zomer was dat ze geen harde afspraken hebben gemaakt want de VS hield vast aan de eerdere sancties totdat N-Korea zijn atoomprogramma opgaf. Dat is hetzelfde als met iemand onderhandelen terwijl je een mes of pistool op zijn of haar vitale delen hebt gericht en iemand in feite ‘bij de ballen’ hebt. Ik voorspelde toen dat N-Korea daar nooit mee akkoord zou gaan en dat bleek vorige week: Kim dreigde verder te gaan met nucleaire bewapening als de VS de sancties niet opheffen. Het ministerie van buitenlandse zaken zei tevens dat leider Kim en president Trump dit niet hebben afgesproken in juni. Nu is de waarheid in N-Korea een uiterst flexibel begrip en hecht ik weinig waarde aan die woorden. Maar toen Pompeo zei ‘dat de VS vasthoudt aan sancties om ontwapening af te dwingen’ reageerde datzelfde ministerie: “we lachen om het VS-idee dat de sancties tot deneculearisatie zullen leiden”. En dat is ook logisch want waarom is N-Korea een nucleaire macht ? Om voldoende tegenwicht tegen de VS- druk te kunnen bieden die in haar visie, samen met Z-Korea, streeft naar een verovering van N-Korea. Dat dit wellicht niet de opzet is van de VS noch Z-Korea komt in de gedachtegang van het ultra-stalinistische land helemaal niet voor. Hun filosofie is simpel: kracht is macht en een heleboel atomaire kracht is een heleboel macht en dan kun je een vuist maken tegen de agressors VS en Z-Korea. En als Trump zich ook maar een beetje had verplaats in zijn opponent dan had hij dit geweten en niet zo hoog van de toren geblazen toen hun ontmoeting goed uitpakte. Natuurlijk, de onverwacht goede stemming op de top was een meevaller maar er is nog geen barst bereikt en dat gaat ook niet gebeuren zolang de VS messen of pistolen op zijn opponent gericht houdt en denkt dat dat onderhandelen is. De realiteit is namelijk zóveel anders dan de ‘droomwereld’ in Trump’s hoofd …

Zó gaan ettelijke miljoenen stemmen (MET OPZET) verloren …

Op het moment van schrijven van deze column is de uitslag van de tussentijdse parlements-verkiezing in de VS nog niet bekend. En dat hoeft ook niet want het onderwerp van vandaag gaat over een aspect van Amerikaanse verkiezingen waar de uitslag geen rol in speelt. Een aspect dat wij niet kennen want in tegenstelling tot veel landen in Europa heeft de VS een districtenstelsel en kiesmannen, die verantwoordelijk zijn voor het uiteindelijke resultaat. Een fundamentele vraag die dan direct rijst is waarom Amerika zo opschept over haar democratie als er niet eens evenredige vertegenwoordiging is. En die vraag is terecht want in de vorige verkiezing (2016) bleek de huidige president maar liefst 3 miljoen stemmen minder te hebben dan zijn opponente, maar werd door een groter aantal kiesmannen toch president ! Dat is in onze ogen verre van democratisch maar aangezien beide partijen in de VS dit systeem in stand houden omdat ze er (vooral als ze regeren) voordeel bij hebben is de realiteit dat dit niet gaat verdwijnen. En dat is voor onafhankelijke partijen al helemaal een ramp want die komen in dit verdeel-en-heers-systeem al helemaal niet uit de verf, of aan bod ! Dat is ook de belangrijkste reden waarom er nooit een fatsoenlijk meer-partijen-stelsel van de grond is gekomen in de VS en de politiek al decennia gedomineerd wordt door republikeinen of democraten. En in de loop van diezelfde decennia zijn de verschillen tussen die partijen groter geworden, zijn de campagnes steeds scherper geworden en zijn de VS-samenleving én -politiek gepolariseerd. En het zal niemand ontgaan zijn dat die polarisatie de afgelopen 2 jaren, sinds Trump aan de macht is, nog veel verder opgevoerd is. En de uitslag van de verkiezing van gisteren kan zowel ‘olie op het vuur’ hebben gegooid (als republikeinen consolideren of winnen) als een ‘blussende’ werking hebben (als de democraten voldoende hebben gewonnen). Maar zeker in het volgende onderwerp speelt de uitslag geen rol, al is het het zoveelste bewijs van een in Europese ogen krom kiessysteem dat volgens velen weinig met echte democratie te maken heeft …

VS: geen evenredige vertegenwoordiging én ook nog districtsmanipulatie …

‘Gerrymandering’, heeft u daar ooit van gehoord ? Die term was in vorige verkiezingen al eens gevallen waarna ik mij er in hebt verdiept en geschokt ben geraakt over de mate van manipulatie van de meeste VS-verkiezing. Zoals hierboven uitgelegd is er geen evenredige vertegenwoordiging, al past men daar enigszins een mouw aan door het aantal congresleden af te stemmen op het aantal inwoners. Zo heeft het dunbevolkte Alaska maar 1 lid terwijl het dichtbevolkte Californië er maar liefst 53 heeft: de meeste staten hebben enkele tot enkele tientallen leden. Elk lid is de vertegenwoordiger van een staats-kiesdistrict; een gebied van ruim 700.000 kiezers dat elke 10 jaar opnieuw ingedeeld wordt / kan worden. Meestal bepalend politici van de grootste partij in die staat óf en hoé de grenzen van die kiesdistricten opnieuw getrokken worden. In 1812 tekende Massachusetts-congreslid Gerry een district in in de vorm van een salamander; daar komt het begrip ‘Gerrymandering’ vandaan. Door de opkomst van ICT en zeer gedetailleerdere kennis van de kiesdistricten kunnen partijen dit op straat- en zelfs woningniveau bepalen. Dus óf en hoé een district verandert kan worden om het optimale verkiezings-resultaat voor die partij te krijgen. Met als gevolg dat beide partijen er in de laatste paar verkiezing steeds meer op los fantaseren met hun kiesdistricten en de meest bizarre situaties ontstaan. Zo kunnen huizen en hun kiezers in dezelfde wijk of zelfs in dezelfde straat tot een heel ander kiesdistrict horen omdat de lijnen dwars door die wijk of zelfs straat zijn getrokken ! Eigenlijk is dit het oppompen van de resultaten van de dominerende partij en daarmee torpedeert het niet alleen het klassieke begrip van het districtenstelsel maar ook elke beweging richting evenredige vertegenwoordiging. Zo kan het voorkomen dat de stemmen in een staat redelijk evenredig verdeeld zijn maar het aantal congreszetels voor de dominerende partij ineens van 50 naar 75% is gestegen ! En officieel is het verboden maar rechtbanken hadden tot voor kort enorme moeite met het bepalen van het begrip ‘eerlijk of oneerlijk ingedeelde kiesdistricten’. Inmiddels zijn er allerlei voorstellen verboden maar dat lukte nog niet voor de huidige verkiezing. Ja, die yanks hebben er (ongeacht de uitslag) een echte ‘democratische’ puinhoop van gemaakt …

P.S. Door omstandigheden zijn columns en analyses van ondergetekende de komende tijd minder frequent, danwel onregelmatiger.