Dat de olieprijzen, na het mislukte OPEC-Rusland-overleg en meer dan 100.000 Corona-besmettingen wereldwijd, nog eens zo'n 10% in elkaar donderden nadat die eerder al fors waren gezakt verbaasde mij niet; ik had het voorspeld. De vraag was namelijk of de (grote) olie-producerende landen tijdig én ferm ‘de rangen konden sluiten’ om het gezamenlijk belang voorop te zetten omwille van de dreiging van instortende olieprijzen door Covid-19. Overigens had ik niet verwacht dat Rusland het meest dwars ging liggen en ook niet dat S-Arabië, nota bene het land met de laagste productie-kosten, juist het sterkst op een productie-verlaging aandrong. Hoe dan ook: vooral daardoor gaf WTI (dat eerder al onder de kaap van $ 50 was gezakt) verder terrein prijs en ligt nu rond $ 40 terwijl Brent, dat ook al onder de grens van $ 50 was gezakt, inmiddels rond $ 45 noteert. Waarmee de grens van $ 50 per vat voor beiden wederom werd bevestigd als een belangrijke steun danwel weerstand, en dat het grote prijsgevolgen heeft als die sneuvelt (naar beide kanten toe overigens). Want dit laatste was de kern van de inleiding over de OPEC- vergadering, die met een ruime verlaging (i.i.g tijdelijk) opwaartse druk aan de olieprijs had kunnen geven zodat deze weer boven die belangrijke $ 50 kwam. Maar dat is niet gebeurd en dus worden de problemen voor de olie-producerende landen alsmaar groter; en dan vooral voor diegenen met hoge productie-kosten. En ondanks dat de prijzen van olieproducten in veel westerse landen zeer zwaar belast worden (vaak, ook in NL, wel driekwart van de prijs !) is de rap dalende olieprijs ook goed te merken aan b.v tankstations. In ons land wil de benzineprijs onder € 1,50 zakken, in Duitsland en Belgie kan voor € 1,25 of minder worden getankt en deze week zakt het in belasting-vrijstaatjes als Livigno (It.) en Samnaun (CH) gegarandeerd onder € 1,00 ! Dat laatste is omgerekend nog altijd ƒ 2,20 en ik kan me nog héél goed herinneren hoeveel boosheid er in NL ontstond toen de benzineprijs voor het eerst over ƒ 2 heen ging; nu lijkt dat een minimum ! Tendens: dalende zolang de OPEC niet meer eenheid gaan vertonen. En aangezien de dalende olieprijs en de dalende beurzen min of meer parallel lopen …

Covid-10-aanpak in bijna alle landen VEEL TE SLAP en vaak zelfs onnozel !

Het is een inkoppertje dat de corona-besmetting in verreweg de meeste besmette landen ter wereld niet of nauwelijks onder controle is, en dat de kans op een niet meer te stoppen mondiale pandemie alsmaar groter wordt. Vooropgesteld dat er al ruim honderdduizend besmettingen over de hele wereld zijn en je eigenlijk al kunt spreken van een pandemie; op dat punt is de definitie vaag. Vooralsnog is alleen Taiwan daar een hele gunstige uitzondering op omdat dat land pijlsnel, rigoureus, vakkundig en met massale steun van de bevolking effectief heeft ingegrepen. Daar zijn al een tijd lang geen nieuwe besmettingen meer terwijl alleen al in Spanje op 1 begrafenis 60 nieuwe besmettingen ontstonden; en dan zegt ónze GGD “dat isolatie niet helpt”, onvoorstelbaar ! Uiteraard moet isolatie, zonder medicijnen en of inenting hét belangrijkste wapen tegen verspreiding van élke gevaarlijke ziektekiem, wel vakkundig en effectief uitgevoerd en nageleefd worden. Niet zoals de Italiaanse isolatie-gebieden, die zo lek als een mandje zijn en waar zelfs het grootste deel van de NL-besmettingen op terug te voeren is ! Nee, zoals aangegeven zetten veel democratische landen vooral in op eigen verantwoordelijkheid en blijft het vooral bij oproepen om vrijwillig het juiste te doen; en dat is al zo vaak ineffectief gebleken. Want veel mensen hebben door onwetendheid, onbegrip, angst, boosheid en talloze andere gedragingen geen rationeel gedrag in een epidemie en handelen vaak onvoorspelbaar. Veel van hen blijven (zoals eerder voorspeld) ‘onder de radar’ van de zorg en dus blijft het virus zich gewoon verspreiden; vooral door mensen die amper of geen ziekte-verschijnselen hebben maar wél drager zijn. En vind ze maar eens als ze zichzelf niet melden, zichzelf niet in quarantaine zetten en ondertussen weer 5, 10 of nog veel meer mensen hebben besmet. Zo wordt ook de bron van élke nieuwe besmetting steeds vager en is verspreiding totaal niet meer in te dammen, laat staan te bestrijden. En is de gedachte van diezelfde GGD, “verspreiding kan nog onder controle worden gebracht”, een compleet lachertje ! Zoals je weet was ik van het begin af aan niet positief over de aanpak van veel landen inzake deze (nu) pandemie, en tot op heden heb ik dat alleen maar bevestigd gezien. Dus: tenzij er in de komende dagen en weken alsnog veel én vooral rigoureuze maatregelen worden getroffen in een laatste poging om het probleem onder controle te krijgen, anders is het écht te laat en is het alleen nog HOPEN op een snel, warm voorjaar (slecht voor virus-verspreiding)…

Onze arbeidsystemen dreigen (financieel) vast te lopen …

Een van de wapens om een stuk vrijwillige isolatie toe te passen is thuiswerken, want het moge duidelijk zijn dat het steeds bewegen in mensenmassa’s op het werk en privé de kans op besmetting enorm verhoogt. Echter, bij veel beroepen kan dat helemaal niet of slechts beperkt, en ook al lukt het wél dan is regelmatig contact, overleg en voor veel zaken een beslissingskader in welke vorm dan ook nodig om een instituut of bedrijf draaiend te houden. En het zou een goede zaak zijn als veel bedrijven daartoe over zouden gaan, uiteraard voor zover het kan, want ELKE reductie van de besmettingskans is behulpzaam. En zo zijn er nog veel meer maatregelen, al dan niet vrijwillig, te nemen zonder grote impact die allemaal een beetje helpen om het probleem onder controle te krijgen; maar slechts schoorvoetend en in geringe mate ingevoerd worden. Die aarzelende en terughoudende houding van werkgevers is er ook inzake het huidige arbeidssysteem. Want terwijl vrijwel iedere werknemer het erover eens is dat het huidige systeem voor heel veel beroepen té slopend is en burn-out een massale beroepsziekte is, ook haalt de helft zijn of haar pensioen niet gezond, blijven werkgevers in ontkennende fase zitten. De uitval in het arbeidsproces is jaarlijks zó groot (lees: enorm duur) dat Fortuin (CNV) spreekt van ‘gevangenschap in een ziekmakend systeem dat alarmerende cijfers produceert zodat we aan de noodrem trekken’. Hij werd onlangs de nieuwe voorzitter en kwam met de oplossing om naar een 30-urige werkweek te gaan en veel druk van het systeem te halen. Waarschijnlijk zal er in werkgevers-kringen hard om gelachen zijn en bezwoer men op dat moment om zoiets NOOIT toe te laten, maar meer dan 60% van de door de Hond geënquêteerde werknemers zou het graag willen. Uiteraard willen de meeste werknemers dat uiteraard zonder verlies van inkomen, maar dat zal niet lukken omdat de stap te groot is. Echter, nu er sprake is van een zódanig grote kloof tussen werkgevers en werknemers over het huidige systeem, dat véél te veel uitvallers kent en peperduur is, ben ik heel benieuwd hoelang het duurt voordat werkgevers ook in deze context (moeten) bijdraaien. Want je kunt ‘een olifant in de kamer’ wel blijven ontkennen, maar zodra ‘de pionnen weer eens verplaatst worden’ is er een chronisch gebrek aan ruimte én blijkt de olifant onbetaalbaar te zijn geworden …